Innerlijke rust moet je voelen om het te snappen
Laatst had ik een prachtige sessie met een cliënte. Toen we de sessie begonnen merkte ik al dat ze hoog in de energie zat. Dus stelde ik voor dat we eerst even gingen landen. Dus we startten met de ogen dicht, met de aandacht naar binnen. Om echt even te kunnen landen in je lichaam, aankomen op de locatie waar we waren, in de ruimte waar we zaten. De energie naar jezelf halen, voelen hoe je er op dat moment bij zit.
Zodra we onze ogen weer openden, zag en voelde ik meteen dat haar energie veranderd was. Ik zag de rust in haar ogen, de energie die gezakt was. Aangekomen, geland en echt aanwezig, op dat moment.
Nu ik het kan voelen, snap ik pas echt wat ermee bedoeld wordt
Nu ik het kan voelen, snap ik pas echt wat ermee bedoeld wordt
Dat lukte, omdat ze nieuwsgierig is en openstaat voor nieuwe, onbekende oefeningen, waar haar hoofd van alles van vindt. Omdat ze de wil heeft om echt te veranderen, eager is om te groeien en het werk ervoor wil doen. Én ze heeft het volste vertrouwen en geeft zich over aan mijn stem.
De mensen die ik coach zitten vaak veel in hun hoofd, zijn streng voor zichzelf en hebben een hoge lat (of latTEN). Later in de sessie zei ze tegen me: “Vaak hebben mensen het over ‘aan mindfulness doen’ en zeggen ze dat je ‘rust’ moet nemen als je over je grenzen bent gegaan, maar nu pas voél ik het echt.” Haar hoofd weet van alles over rust en wat ze kan (en vaak MOET) doen, maar ze dééd het niet en nog belangrijker, ze voelde het niet.
Voor mij een groot cadeau om te horen, dat iemand echt voélt en ervaart wat rust met je doet en hoe fijn dat is. Niet zomaar ‘rust’, innerlijke rust. De rust en stilte in jezelf.
Een cadeau voor mij, want als ik dát kan overbrengen, het voelen en ervaren wat die innerlijke rust betekent, poeh… dan ontstaat er spontaan een grote lach op mijn gezicht en ben ik mega dankbaar!
Wil jij dit ook ervaren? Luister dan naar de uitgebreide podcast-aflevering die ik erover heb opgenomen.
